(foto's Ron van Ewijk).

Recensie:

Buitengewoon enigszins verstild concert van jonge jazzgiganten

Twee muzikanten. Giganten hoewel ze nog zo jong zijn. De virtuoze gitarist Reinier Baas met bloedbroeder Ben van Gelder op altsaxofoon. Geen soundcheck nodig. Geen overuren voor de decibellenmeter.
Er wordt geopend met twee stukken van Ben van Gelder: “Freerze” en het prachtige “Palace”! Een bijna zen boeddhistisch klankpalet waarin de muzikanten zich heerlijk te buiten gaan. Ceci cést ne pas de jazz (vrij naar surrealist René Magritte)! Hoe zou de jazzpolitie hierop reageren? We horen complexe muziek die toch wel goed in het gehoor ligt vanwege de harmonische rijkdom.
Gitarist Baas is onnavolgbaar. Hij brengt de luisteraar op het puntje van zijn stoel. We horen echo’s van klassieke muziek uit de 20e eeuw. Schönberg? Toch zijn er evenzeer invloeden uit de rock te beluisteren. Gitarist Reinier Baas is enig in zijn soort. Het maakt hem buitengewoon. De gitarist sprak uit dat hij heel graag bij Artishock speelt omdat de atmosfeer bijzonder is. Mooi! Komende zomer komt er een duo album uit van deze muzikanten. Te hopen valt dat ze daarop hun eigen werk aanvullen met parels uit de jazzhistorie. In Artishock hoorden we op 19 januari namelijk ook prachtige vertolkingen van “How Insensitive” (Jobim) en van “Ask me now” en “Bemsha Swing” van Thelonious Monk, de pianist door wie beide muzikanten diepgaand zijn beïnvloed. Niets wat je hoort op deze avond is wat je verwachtte te zullen horen. Leve de buitenissigheid! Reinier Baas lijkt zijn hand niet om te draaien voor minimal music patronen op zijn gitaar. Technisch veeleisend! Wat een bijzonder, buitengewoon concert met enigszins verstilde muziek van twee jonge (jazz)giganten!

Michiel van Ree

 ------------------------ 

Zaterdag 19 januari: Jazzconcert Reinier Baas & Ben van Gelder, aanvang 21.00 uur,
entree € 12,-  9,-.

Multitalenten Reinier Baas (gitarist) en Ben van Gelder (altsaxofonist) hebben zo het een en ander met elkaar gemeen: ze komen allebei uit een muzikale familie, zijn met een 10 afgestudeerd aan het Amsterdams conservatorium, studeerden allebei in New York en zijn behalve musicus ook componist en bandleider. Het bewandelen van gebaande paden lijken ze beiden te vermijden. Liever verrassend dan voorspelbaar! Liever buitengewoon dan doodgewoon!
Luister op youtube naar het nummer “Juju” van Wayne Shorter in de uitvoering van Reinier Baas en je hoort een hoogst originele en briljante gitarist die nergens voor terugdeinst. Eric Clapton is god maar Reinier Baas dan? Er lijkt geen baas boven Baas te bestaan. En luister dan naar Reinier Baas en Ben van Gelder met het Metropole Orkest. “2nd Coming of Homunculus” heet het stuk. Opwindend, lichtvoetig swingend, harmonisch complex en toch met de uitstraling van uitzinnige popmuziek. Waren we er maar bij geweest! En dan Ben van Gelder, elegant swingend en lyrisch meanderende melodielijnen spelend. Bloedbroeders, die twee jonge honden, jazzcats uit de polder die in hun eigen composities zijn beïnvloed door 20e -eeuwse klassieke muziek, Thelonious Monk, de legendarische pianist, en hiphop! Zelfs standaard repertoire ondergaat een prikkelende metamorfose als deze muzikanten zich erop toeleggen. En nu maar hopen dat ze “Palace” spelen, een compositie die zo anders is, zo uit het lood en toch zo overweldigend goed dat je in verwondering de oren spitst. Baas verbaast en Van Gelder is zijn gedroomde partner in crime. Baas oogstte bewondering met zijn vrijwel instrumentale opera “Princess Discombobulatrix” waarop Ben van Gelder meespeelt en Nora Fischer zingt als de beste. Het album “Reprise” van Ben van Gelder werd in 2013 door de Volkskrant uitgeroepen tot de mooiste jazzplaat van het jaar en ook zijn meest recente cd “Among Verticals” ontving vijf sterren in de Volkskrant.
Het is duidelijk: deze muzikale dialoog van hemelhoog niveau willen we voor geen goud missen vanwege het unieke vocabulaire dat eigenzinnig en inventief is.

cd recensie Smash Hits