Algemeen

2010 05 Pieter Henke

Wij gedenken Pieter Henke (82)

Artishock zonder hem nauwelijks voor te stellen

Op 25 mei 2020 is Pieter Henke op 82-jarige leeftijd in hospice De Luwte overleden. Pieter Henke heeft bijzonder veel voor Artishock betekend maar Artishock betekende ook heel veel voor hem.
Je kunt je onze vereniging nauwelijks voorstellen zonder Pieter. Er zijn weinig mensen die zo intensief verbonden zijn geweest met Artishock als hij. In 2007 beschrijft Pieter in de bundel bij het veertigjarig bestaan van Artishock hoe hij daar in 1976 binnenstapt. ‘Het voelde of ik thuis was gekomen en dat blijkt, want ik ben nu dertig jaar ouder en nog steeds actief binnen de vereniging.’ Hij vertelde dat hij daar vele vrienden maakte en er ook zijn nieuwe echtgenote Corry de Heus ontmoette. Lachend voegde hij er aan toe dat hij nog aan een ballotage werd onderworpen, ‘want Artishock was een kunstenaarsvereniging. Ik deed iets in de grafische sector, dus ik kon er bij’.

Pieter had in zijn jeugd in Den Helder in de bioscoop al films gedraaid en dat pakte hij in Artishock onmiddellijk weer op met een ouwe 16-mm projector. De doener Pieter bouwde het filmhuis uit, er kwam een filmcabine en hij ontwierp en bouwde de huidige tribune in de filmzaal. De filmtechniek fascineerde hem. Met een oude bestel-eend haalde hij wekelijks de films in Weesp.
Pieter was een sociale man in vele opzichten. Politiek links, sociaal in de omgang. Hij zorgde er voor dat mensen zich welkom voelden. Met veel warme gevoelens dacht hij terug aan de negen jaar dat hij sooscoördinator was in een tijd dat daar nog heftige discussies plaatsvonden en er ideeën ontstonden voor maatschappelijke acties.

Terwijl hij nog bij metaaldrukkerij Lindner werkte, volgde hij een opleiding aan de sociale academie. Toen hij een poos werkloos was voordat hij opbouwwerker werd bij de Stichting Balans, was hij bijna 24 uur per dag bij Artishock te vinden. Zo was hij in zijn element: zorgen voor sfeer en gezelligheid, met hartelijkheid iedereen erbij halen, bemiddelen tussen de kemphaantjes. En met zijn gouden handen kluste hij Artishock om tot een aangename plek. Toen café de Rode Haan werd gesloopt, kocht hij de tapkast met biertap persoonlijk op en installeerde die achter de bar van Artishock waar die nog steeds dienst doet.

Het is onvoorstelbaar wat de echte verenigingsman Pieter allemaal in en voor Artishock deed. Zo verzorgde hij dertig jaar lang met veel toewijding en aandacht de maandelijkse Artishockberichten. Ook verzorgde hij lange tijd de ledenadministratie. De beste herinneringen aan Pieter heb ik uit de tijd dat ik als voorzitter om een uur of vijf even op de Molenstraat aanwipte om wat dingetjes Artishock betreffende door te nemen. Hij liep nooit rond met oordelen, maar desgevraagd gaf hij met zijn grondige kennis en inzichten over het volk van Artishock waardevolle tips en adviezen.

Ik heb hem ook enorm leren waarderen in zijn tijd als voorzitter van het coördinatorenoverleg. Rustig, opgewekt, mensen in hun waarde latend en ook hier de goede sfeer scheppend, oliede hij de machine.
In 2003 was zijn gezondheid al eens heel kritiek, maar hij genas. ‘Wij missen hem’, vertelt Corry, ‘maar het is een cadeau dat hij nog zo lang bij ons is geweest’.
De coronamaatregelen maakten het afscheid van Pieter op zaterdag 30 mei apart en bijzonder. De rouwstoet stopte bij Artishock en meer dan honderd vrienden applaudisseerden met een brok in hun keel langdurig voor hem.
Een inspirator, een trouwe metgezel, een goede man is helaas heengegaan.

 

Kees Waagmeester