ZATERDAG 12 NOVEMBER: JASPER BLOM QUARTET, aanvang 21.00 uur, entree €12,-/9,-.
Recensie:
Jasper Blom Quartet in bloedvorm
Zeldzaam concert van uitzonderlijk hoog niveau
"Het Jasper Blom Quartet kwam, zag en overwon op 12 november in Artishock.
Jazzkenner en superlatievenkoning Cees Schrama had als spreekstalmeester aan woorden niet genoeg om zijn bewondering uit te drukken voor de aangekondigde muzikanten. Zou dit een legendarisch concert worden waar we, geluksvogels die we waren, getuige van waren? Het concert werd aangegrepen om de nieuwe cd (de tweede) 
van het gezelschap, “Dexterity”, onder de aandacht te brengen. Het idee is om maar liefst 10 cd’s uit te brengen, bij voorbaat een collectors item. Hoe ambitieus! Er worden deze avond zelfs nummers gespeeld die bedoeld zijn voor de derde cd die nog moet uitkomen. “Dexterity”? Compositie van Charlie Parker uit 1947 met een bebopthema dat voor eeuwig in de geheugens gegrift is. Speelden Jasper Blom en consorten dan een retrospectief van bebopklassiekers? Helemaal niet. De argeloze toehoorder zou de muziek op het eerste gehoor waarschijnlijk niet eens als jazz bestempelen. Niet zo gek eigenlijk want bassist Frans van der Hoeven bespeelde een “contrabasgitaar” die Marcus Miller niet zou misstaan, bandleider Blom grossierde in sfeerverhogende impressionistische interventies op saxofoon die tot het filmmuziekidioom zouden kunnen behoren en gitarist Jesse van Ruller was van alle markten thuis of het nu jazz, funk, rock of zelfs country betrof. Pas het laatste nummer van de avond “Statue of Liberty” was onmiskenbaar als jazz te identificeren. En dan die drummer, Martijn Vink. Wie hem niet eerder hoorde, vond zijn spel een openbaring. Je zal zo’n muzikant maar in je gelederen hebben.Hier stond een viertal bevlogen muzikanten die niet van hun apropos te brengen waren, muzikanten met een missie, zendelingen die een muzikale heilsleer kwamen verkondigen en die dat allemaal doodgewoon leken te vinden. Een toehoorder merkte op dat gitarist Jesse van Ruller nog beter was geworden. Goed opgemerkt! De “Paganini” van de gitaar heeft een flegmatische benadering. Hij speelt ingetogen met een robuuste overtuigingskracht die niet afhangt van een stortvloed van noten maar hij komt ook heel goed uit de verf in het funky “The least of your worries”van de eerste cd “Statue of Liberty”. Maar ook in de compositie “Walz for Magnus” van de nieuwe cd blonk hij uit. In “White stripes” (naar de Amerikaanse bluesband met broer en zus) speelde Jesse van Ruller zijn zoveelste ongelooflijke solo. En wat een harmonische rijkdom spreidt hij tentoon als hij begeleidt. Indrukwekkend! Saxofonist Jasper Blom maakte gedoseerd en functioneel gebruik van geluidseffecten die de muziek soms een fijnzinnige, gedragen uitstraling gaven, maar ook als solist staat hij zijn mannetje.Dit was een concert uit de buitencategorie, dit was een “masterclass”, dit was een avond waarop niets tot mislukken gedoemd was. Komt dat horen! Spijtoptanten en thuisblijvers die ongelijk kregen resteert niets anders dan het bestuderen van de concertagenda om te zien of deze onvergeeflijke vergissing nog goed te maken is".
Michiel van Ree
“DEXTERITY” (Mainland music)
In 2008 nam de groep zijn eerste CD op, het zeer enthousiast ontvangen “Statue of Liberty” en in 2010 kwam de opvolger, de met vier sterren bekroonde CD “Dexterity”.
Frans van der Hoeven is misschien wel de meest gevraagde bassist in Nederland en heeft gespeeld met bijna iedere solist van wereldfaam die in de BeneLux vertoefde zoals bv Clark Terry, Johnny Griffin, Art Farmer, Tom Harrell and Kurt Rosenwinkel. De laatste jaren speelt hij regelmatig met Jack deJohnette in het Mike delFerro trio.
Martijn Vink heeft de laatste jaren een komeetrachtige carriere gemaakt als een van Europa’s meest gewilde drummers door zijn werk met het Metropole Orkest, de WDR Big Band, New Cool Collective, het Jazz Orchestra of the Concertgebouw en de Ploctones. Martijn Vink's naam prijkt op het programma van vele internationale jazzfestivals als begeleider van meesters als Lee Konitz, Hank Jones, Joe Lovano en Boyan Z.
Al met al: een kwartet van hoogstaand niveau. Reserveren aanbevolen!
Bezetting:
Jasper Blom – tenor- en sopraan sax, basklarinet, effecten; Jesse van Ruller - gitaren;
Frans van der Hoeven - bas, Martijn Vink - drums.
CD-RECENSIE
Jasper Blom Quartet - Dexterity
door: Kees Schreuders
Dexterity betekent zowel rechtshandig, misschien dat de heren allemaal rechtshandig zijn, en zoveel als: behendig, vaardig, bedreven. In de notendop beschrijft dit de basis voor het kwartet van Jasper Blom. Dat we met een viertal virtuoze muzikanten te maken staat niet ter discussie, maar levert dat ook muzikaal chemie op?De taal van dit kwartet bestaat uit Jasper Blom’s gevarieerd opgebouwde composities elk met een eigen dynamiek en klankkleur. Waarin Blom’s sax, soms met effecten en Van Ruller’s gitaar elkaar aangenaam aanvullen, uitdagen, al dan niet samen optrekken. Gedragen door een spannende ondergrond van wisselende en uitdagende ritme-landschappen, verzorgd door Martin Vink en Frans van der Hoeven. Opvallend hoe de rek in de composities en melodieën individueel wordt opgezocht, zonder dat het ergens uit de bocht vliegt. De spanning ontstaat door met een zekere mate van beheersing de vrijheid te nemen, geven en gebruiken. Zo ‘om’ de melodie en ritme heen weten te spelen, dat er toch een herkenbare en boeiende leidraad blijft worden aangereikt. Melodie en ritme òmschrijven in plaats van beschrijven. De musici slagen er steeds weer in om niet van voor aangenomen begrenzingen uit te gaan, maar deze telkens weer op te zoeken en te onderzoeken. En de luisteraar geboeid mee te nemen in dat verhaal.Elke track schept zijn eigen wereld en vertelt zijn eigen verhaal. Aandachtig gespeelde lyrische ballads en uptempo stukken met groove, Steps Ahead-achtige jazz rock, puntige midtempo stukken, waar telkens weer lenig een samengaan wordt gevonden tussen de compositie en improvisaties.Het album is in die zin een hedendaagse showcase van wat je met ritme, klank, melodie en sfeer qua compositie en improvisatie kan doen, zonder sleets en voorspelbaar te worden.De titel is ook in gebarentaal afgebeeld op de hoes. Wellicht een verwijzing naar de essentie van (instrumentale) muziek: taal zonder woorden. Deze mannen spreken deze taal gearticuleerd met hart en ziel. Een uiterst fris, overtuigend en boeiend album, waar je vaker naar terug grijpt.
